Σαν το σπίτι σας - A priceless experience.....fuck Mastercard

Κάποια πράγματα δεν έχουν χαθεί....ολοκληρωτικά....ακόμα....

Είναι βλέπεις και εκείνες οι γενιές που τις βρίζουμε και λέμε ότι «τα χουν κάνει σκατά όλα» και «αυτός είναι ο λόγος που εμείς περνάμε πιο σκατά»....είναι οι γενιές που ήταν «τα παιδιά των λουλουδιών»... είναι οι γενιές που σήμερα άνοιξαν την πόρτα στα σπίτια τους και μας υποδέχτηκαν με φαγητά, γλυκίσματα, ποτά και όλα τα καλά που μπορεί να σου προσφέρει κάποιος φαινομενικά άγνωστος!

Όταν σήμερα είδα ας πούμε τη μητέρα του Γρηγόρη, την ρώτησα αν «είναι ο fixas και έχει μούσι?» και μου απάντησε «ο ποιος?». Έτσι τον γνώρισα τον Γρηγόρη! με γένια και ένα κόκκινο fixed….ή η μητέρα του "quota"...θαύμαζε τα κουράγια μας "πάτε για τερματισμό παιδιά? μπράβο μπράβο" και καμάρωνε...το παιδι δεν το ξέρω με το όνομα του...κάθε φορά όμως χαζεύω το quota του και έτσι τον λέω "o quota!"

Είναι βλέπεις και εκείνα τα γνώριμα χαμόγελα τα παλιά, που άλλοι τα δίνουν και δροσίζονται και άλλοι τα παραλαμβάνουν και ζορίζονται...

Είναι και πρόσωπα που είναι «σαν να μην πέρασε μια μέρα» και πάλι περνάς γαμάτα μαζί τους....

Είναι και κάποια που γουστάρουν να μοιράζονται και συμπράττουν, για να επιτευχθεί αυτό, μικρές «φατρίες της πόλης»....είναι τα «παιδιά του τσιμέντου» που και αυτά με τη σειρά τους κατηγορούν τις επόμενες γενιές ως εξίσου άχρηστες....

Καλή ευκαιρία να συγχωρεθούν οι παλιότεροι...πάντα άλλωστε έτσι δεν γίνεται στους αιώνας τους άπαντες...?

Προλάβαινα καρέ μέσα από τους καπνούς ψήνοντας αρκετά ζώα σήμερα....πρέπει να ξεκληρίσαμε ένα κοπάδι θαρρώ! Και μετά πάρε και έναν κέφαλο για dessert. Ο Κώσταντίνος απίστευτα ψύχραιμος ψήστης, (μετά από τα decks του ψησίματος προχώρησε στα κανονικά decks…!) εργατικότατος και πολύ συνεργάσιμος...Ποτήρια μπύρα, χαμόγελα και συνεργασία....τι άλλο να ζητήσει κανείς!? Α επίσης ευχαριστίες στην maftaki για την συμβολή της στην τακτοποίηση του κοπαδιού επί των ψησταριών!

Το φαγητό πάντως εξαφανιζόταν ταχύτατα...πρέπει πολλοί να έχουν φουσκάλες από τις «καυτές μπριζόλες νο ΙΙ» αύριο.

Χαρήκαμε πολύ με την απονομή μεταξύ και των νικητών το Σκαθάρι...μπράβο ρε Μπίλλυ. Σαμπάνια, χαμόγελα και φωτογραφίες...ένα ιστορικό gran pri είχε ολοκληρωθεί....κάποιοι ταλαιπωρημένοι, ευχάριστα, κάποιοι άλλοι λιγότερο (βλέπε μία ή ΔΥΟ διαδρομές με το τραίνο!). Οι Αλητόγατοι ακόνισαν πάντως τα πετάλια τους στο δρόμο, σε πεζοδρόμια και ενίοτε σε παρκαρισμένα αυτοκίνητα!.

Είναι όλοι εκείνοι που το κάνουν αυτό να συμβαίνει με τόση επιτυχία...αβίαστα, αβάδιστα, αβασάνιστα....

Ήταν όλα υπέροχα...για άλλη μία φορά...

By Λόκαλ

Ευχαριστούμε ΠΟΛΥ παιδιά....ήταν απλά σούπερ....priceless….

PS: Εάν η Σύλβια διαβάζει αυτό, να γράψει στο alitogatoi@gmail.com για να της δώσουμε περεταίρω κατευθύνσεις για το ποδήλατό της